In memoriam: Al 6 jaar zonder oma.
Vandaag is het 6 jaar geleden dat mijn lieve oma is overleden. 6 jaar waarin er veel is gebeurd, allemaal dingen die ze niet mee heeft mogen maken. Op zo'n dag van overlijden sta ik altijd even stil bij wie ze voor me was, hoe ze was en wat ik haar graag had willen vertellen. Ik vind het belangrijk om dit te doen, zodat ze nooit wordt vergeten.
Vandaag is het dus 6 jaar geleden dat we om 18:10 uur een telefoontje kregen van mijn oom met de boodschap dat hij oma had gevonden. Nu, zoveel jaar later, mis ik haar nog steeds en is ook plotseling hij er niet meer. Ik heb eigenlijk nooit geloofd dat er iets na de dood is, maar eigenlijk hoop ik dat op dit soort momenten wel.
Dan hoop ik dat ze nu weer samen zijn en genieten van de dingen waar ze van hielden. Taarten bakken, spruitjes, advocaat voor oma... Dat ze samen naar Duitse muziek kunnen luisteren en oom Ton naar Formule 1 kan kijken, hoe laat het ook is. Dat ze zijn met de mensen die hun dierbaar waren, maar ook niet meer onder ons zijn.
Ik ben heel blij dat ik, sinds afgelopen weekend, iets tastbaars heb wat van oma was. Namelijk een aantal sieraden. Zo kan ik door middel van een ketting of broche oma toch iets bij me hebben. Op de foto hieronder zie je een van deze kettingen. Voor mij is zoiets kleins heel waardevol. Helaas heb ik van oma zelf maar 1 foto, hopelijk komt daar ook nog verandering in.
Waarvan ik heel blij ben dat oma het niet mee hoeft te krijgen is dat ik nu in een rolstoel zit. Ik weet namelijk zeker dat oma zich dan best zorgen zou maken en tegelijkertijd zou ze me moed in spreken. Ik mis oma zo erg, omdat ze een van de weinige mensen was die geen oordeel klaar had, je kon altijd alles met oma delen. Ze stond ook altijd voor iedereen klaar, ook al ging het qua lopen en mogelijkheden tot uit huis komen uiteindelijk wel minder. Als je haar nodig had was ze er!
Vandaag eet ik een taartje om oma's leven een beetje te vieren, want een mooi leven heeft ze zeker gehad! En stiekem denk ik vanaf vandaag op deze dag ook een beetje aan oom Ton. In de familie wordt er niet veel over gepraat, gelukkig kan ik dit wel met Silvia. Oma is het waard om nog in onze herinneringen te zijn!
