Toen ik nog jong was...
Niet dat ik nu heel oud ben, maar toen ik nog jong was kwam ik vaak bij mijn opa en oma (van moeders kant). Vooral toen ik nog op de basisschool zat. We woonden maar 5-10 minuten lopen van elkaar af, waardoor het makkelijk was om eens binnen te wippen als ik daar zin in had. Of de logeerpartijtjes, waarbij ik zelfs op zo'n kleine afstand heimwee had. Vandaag deel ik deze herinneringen met jullie.
Toen ik op de basisschool zat was ik natuurlijk elke woensdagmiddag vrij, maar ook wanneer ik om 15.00 uur vrij was vond ik het regelmatig leuk om naar opa en oma te gaan. Vaak zat opa dan aan de eettafel boontjes te doppen of aardappels te schillen voor de avondmaaltijd. Of hij was in de voliere bij zijn kanaries. Die waren echt zijn lust en zijn leven. Vaak deed hij met zijn kanaries mee aan wedstrijden, waarvoor hij zelf hokjes maakte om ze in te vervoeren. Er stonden dan ook best wat bekers in de woonkamer. Oma zat meestal roddelblaadjes als de Story of Privé te lezen.
Altijd als ik binnenkwam moest ik eerst naar huisbellen dat ik bij oma was, omdat mama zich dan niet ongerust zou maken. 's Middags stond er vaak een kopje thee met een koekje of wat fruit klaar. Maar ook wanneer mama een keer te laat bij de kapper weg kwam, omdat het uit liep, kon ik tussen de middag bij opa en oma terecht om een broodje te eten. Al zolang ik me herinner hebben ze altijd poedeltjes gehad. Eerst een witte, Lexi, daarna een rossige,Brandy en daarna een zwarte, Brian. Na Brian hebben ze geen nieuw hondje meer genomen, omdat de verzorging voor oma alleen steeds zwaarder werd. Opa is inmiddels, in 2014, overleden.
Op zaterdag wilde het nog wel eens gebeuren dat ik er ook mee at 's avonds. Gewoon brood. Opa en oma hadden dan een broodje gezond met kaas, gekookt ei, komkommer en tomaat, maar dat lustte ik niet. Daarom bakte oma voor mij altijd een héél gebakken ei, haha. Ik weet nog dat ik dat altijd heel lekker vond en bijzonder dat ik hem helemaal alleen op mocht eten.
Daarna keken we Eigen huis & tuin. Ook sliep ik er wel eens op zaterdag. Dan ging ik op zondag met ze mee naar de kerk. Als de autoramen beslagen waren mocht ik er graag op tekenen, maar dat vond opa niet goed. "Dat blijf je altijd zien als ze weer beslaan", zei hij dan.
De logeerpartijtjes waren altijd erg leuk. Ik lag op de kamer op zolder, opa en oma in de slaapkamer beneden. Alle deuren die er tussen zaten waren dicht en toch hoorde ik opa nog snurken, haha! Ook was ik altijd bang voor de schaduwen die de lamp op de zolderkamer maakte, maar uiteindelijk viel ik dan toch in slaap. Ook toen mijn moeder ging bevallen van mijn zusje logeerde ik bij opa en oma. Op zondagen na de dienst werd er altijd slagroomgebak gegeten en daarna oma aan de advocaat, opa een Jenever of biertje en allemaal een bakje paprika chips en gezouten pinda's. Echt een feestje.
Opa was er om mee te tekenen en vertelde verhalen van uit de oorlog en Indië. Met oma speelde ik Yahtzee. Het zat er dus al vroeg in ;-) . Op een dag gooide ik mijn zevende Yahtzee en oma had echt geen idee hoe dat opgeschreven moest worden. Omdat opa altijd naar de schuur vluchtte als dit spel op tafel kwam haalden we hem er bij om te vragen of hij het wist. Vanaf dat moment schrijven we bij een zevende Yahtzee altijd een 1 voor de 50 in het laatste rijtje. Kassa dus! Haha. Weer andere zaterdagen gingen we wel eens met de auto naar de stad, toen opa nog kon autorijden. Oma kon altijd heel lang in de C&A blijven hangen. Trauma's heb ik daaraan over gehouden! Ik kom er ook nooit meer!
In januari vluchtten ze altijd naar Benidorm, Spanje, zolang de gezondheid dat toe liet. Meestal waren ze dan zes of zeven weken weg. Wij zorgden dan voor opa's volkstuintje, want die had hij ook nog. Met aardbeien, tuinbonen, buxussen en nog veel meer. De hond ging dan naar een pension waar hij het echt goed had. Ze kwamen dan altijd super bruin terug, terwijl wij nog amper zon hadden gehad in Nederland.
De laatste jaren kom ik minder vaak bij oma door de reisafstand, dat vind ik soms wel jammer, want zij is inmiddels ook bijna 83. Toch door af en toe een kaartje te sturen en langs te gaan wanneer ik er wel in de buurt ben is dat goed.
Dit waren de meeste herinneringen aan mijn kindertijd met opa en oma :) Hebben jullie leuke herinneringen?
