Mijn eerste dag revalideren
Zoals beloofd deel ik met jullie een verslagje van de eerste dag revalideren. Ik heb helaas niet veel foto's kunnen maken, dus jullie moeten het met tekst doen haha. De updates blijf ik nu wekelijks delen, maar dan wel op de woensdag. Je zult dus steeds een bericht lezen over een donderdag en de dinsdag van de week erop. Deze week hoefde ik alleen de dinsdag, want donderdag is Silvia er, jeej!!
Om 13.00 uur was het zover. Samen met nog twee mensen mocht ik beginnen met het onderdeel fietsen. Ik had er net een sightseeing Groningen tour opzitten met de taxi, dus moest nog een beetje bijkomen van de stress of ik wel op tijd zou komen. Maar goed, terug naar het fietsen. Eerst moesten we met een spray nopjes aanbrengen op drie plekken op de huid, om de hartslag te kunnen meten. Bij mij deden de nopjes het pas op het eind waardoor ik dus 'dood' leek haha. Voor we begonnen werd er gevraagd naar de spiervermoeidheid, ademhaling en hoeveelheid pijn. Dit moest je aangeven door middel van cijfers van 1 tot 10, waarbij 1 weinig en 10 veel last is. De vermoeidheid zat op dat moment op 3 en de ademhaling en pijn op 5. Op het einde was de vermoeidheid een 4 of 5, de ademhaling een 6 en de pijn een 6. Dit was na een half uur fietsen, met de weerstand op 42 watt. Dit kan tot boven de 100 worden gezet, maar voor een eerste keer was dit al best pittig. Gelukkig stond er muziek aan, dat was in dit geval wel prettig en we hadden uitzicht op de babyhertjes, zo lief! Een tijdje na het fietsen werd mijn bloeddruk nog gemeten 157/119, erg hoog dus weer.
Daarna was het tijd voor cardio fitness. Omdat ik net gefietst had hoefde ik geen warming up meer te doen. Daarom begonnen we met twee kracht apparaten voor de benen, twee voor de armen en twee voor de romp. Steeds 3 sessies van 10 keer per apparaat. Bij de benen merkte ik het vooral in mijn knieën, bij de romp merkte ik het vooral aan mijn rug. Omdat het de eerste keer was lieten we het hierbij, waardoor ik nog even een kwartier had om bij te komen.
Op naar de andere kant van het gebouw... De plek waar de ergotherapie en fysiotherapie zit. Toevallig waren dit ook mijn volgende afspraken. In de wachtkamer zat een vrouw met een labrador die van haar zoon was. Haar zoon was blind en daarom heeft hij een hulphond. Een prachtig beest en super lief! Natuurlijk even aandacht gegeven door te aaien en dat vond ze maar wat fijn, want wanneer ik stopte legde ze haar poot op mijn been als teken dat ik door moest gaan haha. De foto verdient geen schoonheidsprijs, maar ik kan hem jullie niet onthouden!
De arts voor mijn volgende afspraak kwam ruim 10 minuten te laat. Een man hè... Maar goed, op naar de ergotherapeut. Het was vooral een gesprek dat te maken had met het indelen van je energie en dag. Iets wat erg lastig is, omdat ik altijd meer wil dan verstandig is. Ik ga in het tweede deel van mijn therapie meedoen in een groep om meer te leren over dagindelingen en energie verdelen. Door die 10 minuten 'vertraging' was onze tijd ook zo om, volgende week vast meer tijd.
En toen nog de fysiotherapie. Dezelfde meid, ze was gok ik net iets ouder dan ik, als bij het fietsen. Erg leuk, want met haar kon je goed lachen en door het kleine leeftijdsverschil voelt het toch anders. We hebben wat oefeningen gedaan om alles wat los te krijgen en te rekken, maar niet teveel. Het was immers al een best intensief programma. En dan te bedenken dat de komende week ik twee keer zo'n programma heb.
Aan het eind van het programma, of eigenlijk al halverwege, was ik al aardig door mijn energie heen. Ik werd erg moe en de pijn was ook behoorlijk toegenomen. Eenmaal thuis heb ik dan ook niet veel meer gedaan en was ik erg blij dat er voor me gekookt werd en dat de afwas werd gedaan. Na verloop van tijd zal dit ook wel makkelijker gaan, maar voor nu is het wennen.
Dit was de eerste dag van mijn revalidatie. Volgende week woensdag volgt een nieuwe update.
