Revalideren | deel 2
Inmiddels ben ik een paar uur thuis van de tweede revalidatie dag en zit ik met spierpijn, in ongeveer heel mijn lijf, deze blog te tikken. Vandaag neem ik jullie mee in hoe deze dag verliep.
Om 10:40 uur kwam ik al in het revalidatiecentrum aan, waar ik vandaag om 11:15 uur zou beginnen met cardio fitness. Een vrij relaxed begin, dit mag wel vaker zo zijn! Ik nam nog even plaats in de wachtruimte en besloot een aantal bekertjes gekoeld water naar binnen te gieten. Ondertussen las ik in 'Vriendin', een tijdschrift dat er lag. Verderop zat een groepje bestaande uit een man en drie of vier vrouwen te praten over reuma medicatie. Interessant om ook van anderen te horen wat hun ervaring met bepaalde soorten medicatie is. Na een tijdje kwam er een wat oudere man naast mij zitten die een steunhart had gekregen. Deze moest dus door middel van twee apparaatjes draaiende gehouden worden. Hier lees je meer over een steunhart. We raakten wat aan de praat over de revalidatie en zo was het al snel tijd om richting de fitness zaal te lopen. Dit keer had ik mijn rolstoel niet mee. De afstanden zijn behapbaar en aangezien ik een slechte dag had qua pijn zou het meer een last zijn.
Eenmaal in de fitness zaal aangekomen kreeg iedereen zijn of haar pasje waarop het programma met een chip ingesteld is. Zo kan je dus zelfstandig, maar met de nodige hulp, je 'parcours' van apparaten door. Omdat ik de vorige keer last had van mijn linker schouder zijn de apparaten die daarop gericht zijn iets naar beneden bijgesteld qua gewicht en weerstand. In principe verliep het traject hier verder prima en zo was ik al binnen een half uur klaar. Het was erg druk waardoor je soms wat langer moest wachten, maar hé een beetje rust tussendoor is ook fijn. Je doet per apparaat drie sessies van tien op het ingestelde gewicht. Steeds wordt er tussen de sessies door met een piepje een pauze aangegeven. Deze duurt een halve minuut. Persoonlijk vind ik dit een erg fijn systeem. Je gaat niet te snel achterelkaar door en je weet precies hoe je moet werken.
Daarna had ik een uur en een kwartier niets. Mooi! De zon scheen dus besloot ik naar het tuincafé te gaan. Ik nam onderweg wederom een bekertje water. Vanaf het terras had je zicht op de hertjes. Ik at mijn broodjes, en helaas ook mijn koekjes, op en genoot een beetje van het weer. Op een gegeven moment merkte ik dat ik niet lekker werd door de zon en dat ik ook weer jeuk kreeg. Tijd om naar binnen te gaan dus. Daar nog twee keer een bekertje water gedronken tijdens het wachten. (Sorry voor de slechte kwaliteit foto's, dit moest behoorlijk ingezoomd met mijn telefoon. Ik beloof nog eens betere te maken). Wederom staan de foto's in een slideshow.
Na een uurtje pauze was het tijd voor een uurtje fietsen op een hometrainer met een weerstand van nu maximaal 45. En ik kan je zeggen, of er nu muziek opstaat en je uitzicht op hertjes hebt, het is zwaar! Mijn bloeddruk werd weer gemeten, deze lag op 169/119, weer te hoog dus terwijl de 24-uurs meting best prima was qua uitslag. Na het fietsen had ik ook echt last hiervan, waardoor ik zeer veel behoefte aan een beker limonade en een Dextro had. Ik gaf mijn lijf de volgende cijfers.
voor na
Spiervermoeidheid 2 4/5
Pijn 7 8
Buiten adem 2 3
Hup, door naar de fysio. Eigenlijk was ik al sinds het begin van de dag met mijn fysio in contact, omdat zij bij de hiervoor genoemde onderdelen ook aanwezig was. Bij dit onderdeel kreeg ik huiswerk mee! Ik moet thuis oefeningen gaan doen die de stijfheid wat tegen moet gaan en daardoor zou ik dus later uit bed moeten kunnen als ik een afspraak heb, bijvoorbeeld. Hier hoop ik wel heel erg op want aan twee uur tijd voor vertrek heb ik eigenlijk niet genoeg. Je kunt je misschien voorstellen dat dit niet heel tof is als je om 09:00 of 10:00 uur een afspraak hebt. Eigenlijk ging dit heel goed. Weer uitzicht op de hertjes en het meeste kon ik zonder moeite uitvoeren, yes!
Weer had ik een half uurtje pauze. Chips, ik had niets meer te eten. Dus maar even nog een bekertje water gedronken en genoten van het niets hoeven doen. Ik merkte hier wel dat ik iets minder moe was dan de week ervoor op dit punt, vooruitgang? Wie weet. Maar voor nu ben ik nog steeds heel moe als ik thuis kom.
Bij ergotherapie gingen we naar 'de huiskamer'. Dit is een ruimte die ingericht is als... je raadt het al... een huiskamer. Ik mocht op een heerlijke, elektrisch verstelbare stoel zitten. Deze werd in zo'n houding gezet dat ik bijna in slaap viel haha. Het was vooral om te kijken wat zo'n stoel voor mij zou kunnen betekenen, anders dan de bank of mijn bed om op uit te rusten. Het was echt heerlijk, maar realistisch gezien denk ik niet dat ik zo'n stoel in mijn studiootje kwijt kan. Daarnaast is het ook echt een dure aanschaf, maar ik denk dat het zich zeker terugbetaald in energie. Bovendien, je kan dan toch alles nog meekrijgen in plaats van dat je je moet afzonderen op de slaapkamer. Dit gesprek ging erg snel voorbij en daarna mocht ik lekker naar huis. Op naar donderdag!
