Gezondheid | Een jaar geleden.
De foto's hierboven zijn op 1 november vorig jaar gemaakt. Een mistige herfstdag waarop we besloten een wandeling te gaan maken en de camera mee te nemen. Wat we nog niet wisten was dat deze wandeling alles zou veranderen.
Daar gingen we, gewapend met de camera een blokje om. Een totaal van 2,2 kilometer. Al sinds de zomer van dat jaar ging het wat pijnklachten betreft slechter en kwamen er zwaardere medicijnen bij. Toch ging het vele wandelen tijdens de vakantie in Berlijn nog best goed en wandelden we af en toe lekker buiten. Genieten van de frisse lucht, even in beweging komen. Maar halverwege het rondje werd de pijn heftiger...
De dagen dat de pijn zo heftig was werden weken en uiteindelijk zelfs maanden. Elke keer was ik bang dat ik, wanneer ik iets zou gaan doen, meer pijn zou krijgen. Het gevolg? Ik zat eigenlijk vooral in mijn huis, was afhankelijk van mijn vriend(en) en kwam in een rolstoel terecht. Mijn arts had geen idee wat de oorzaak zou kunnen zijn en wat zou kunnen helpen. Na een aantal maanden werd ik daarom eindelijk doorgestuurd voor een second opinion. Toen die eenmaal geweest was had het ook al snel een naam; een lupus-like syndroom. Een vluchtige ziekte die gerelateerd is aan reuma. Na vier jaar wachten had het eindelijk een naam, wat een rust gaf dat!
Helaas maakte de naam niets uit voor de behandeling. Wat dat betreft zaten we op de goede weg. Er is alleen een medicijn toegevoegd die er hopelijk voor zou zorgen dat de pijn dragelijker werd en de ontstekingen wat zouden afnemen. Gelukkig stond ik ook nog op de wachtlijst voor een revalidatietraject die, nu ik eindelijk een diagnose had, ook kon beginnen. Hierover heb ik uitgebreid geschreven. Deze blogs vind je door in de zoekbalk revalideren in te typen.
Dit hele gebeuren heeft er voor gezorgd dat ik depressiever werd. Door het binnen zitten, het enorm beperkt zijn en het afhankelijk zijn. Ik was doodsbang voor de revalidatie, had er weinig vertrouwen in dat dat zou gaan helpen. Dat het überhaupt beter kon worden. Het had een enorme weerslag op mijn relatie, maar gelukkig heeft mijn vriend me hier wel enorm in gesteund.
Nu zijn we een jaar verder en er is ontzettend veel veranderd en verbeterd. Op vakantie hadden we een elektrische fiets voor mij gehuurd, dit heeft net het duwtje gegeven wat ik nodig had om toch wat vertrouwen in de revalidatie te krijgen. In het begin vond ik het spannend, maar al snel was het fijn om twee dagen ritme te hebben door het revalideren. Te bewegen, mensen te leren kennen en kleine dingen te leren waardoor er heel veel mogelijk is. In week vijf van de revalidatie ging ik voor het eerst proberen om er op de fiets heen te gaan, dit lukte! Vanaf dat moment ben ik altijd met de fiets gegaan. Ook de inspanningstest was vele malen beter aan het eind.
Toch was dit niet het enige. Door de revalidatie let ik meer op mijn houding, corrigeer ik mezelf eerder wanneer ik gebogen loop of zit. Sport ik twee keer per week (en fiets elke dag). Ik durfde om nieuwe contacten aan te gaan en te onderhouden na de revalidatie. Door beperkt te zijn geweest in mijn kunnen geniet ik des te meer van wat ik wel kan, van alle kleine dingen in het leven en doe ik meer dingen die ik echt leuk vind om te doen, zoals bloggen. Daarnaast merk ik dat ik meer in oplossingen denk dan in problemen en als laatste heeft het mijn stemming heel positief beïnvloed, mijn kijk op het leven en wat ik graag wil. Stiekem kan ik wel een beetje zeggen dat ik ook meer moeite voor mezelf doe, voor mezelf op kom, en dat werd toch echt wel tijd.
Gelukkig hoeft een nare ervaring dus niet alleen maar negatieve gevolgen te hebben. Het heeft me ook heel veel leuke, mooie en bijzondere dingen gebracht. Hierdoor ben ik gaan nadenken wat ik graag wil, belangrijk vind en hoe ik mijn leven wil indelen. En het ging niet direct, maar geleidelijk. Soms heb je wat meer tijd nodig om tot een beter punt te komen. Ik ben nog wel in behandeling bij een psycholoog, maar dat staat nu los van mijn lichamelijke issues.
Ik heb geprobeerd zo nauwkeurig mogelijk mijn verhaal op te schrijven. Mocht je toch wat willen weten, vraag het gerust!
